Warto wiedzieć

Русский язык

Русский язык относится к группе славянских языков, входящей в состав индоевропейской языковой семьи. Является государственным языком, принятым на территории Российской Федерации и самым многочисленным по географическому распространению и числу носителей на территории Европы.
В Белоруссии русский является государственным вместе с белорусским языком. В Казахстане, Киргизии, Южной Осетии, Абхазии и Приднестровской Молдавской Республике русский язык признан официальным, то есть имеет привилегированный статус не смотря на наличие государственного языка.
В США в штате Нью-Йорк русский язык является одним из восьми языков, на которых печатаются все официальные избирательные документы, а в калифорнии на русском языке можно сдавать экзамен для получения водительских прав.
До 1991 года русский язык использовался для общения на территории бывшего СССР, по сути являясь государственным языком. По этой причине для многих жителей республик, вышедших из состава СССР, русский язык до сих пор является родным.
В литературе встречаются такие названия русского языка, как российский и великорусский, однако они используются в основном учеными-языковедами и в современной разговорной речи не употребляются.
Алфавит русского языка, состоящий из тридцати трех букв в том виде, в котором мы все привыкли его видеть, существует с 1918 года, а официально был утвержден только в 1942 году. До этого времени в алфавите официально была тридцать одна буква, потому что Ё приравнивалась к Е, а Й к И.

История

Современные лексические и грамматические нормы русского языка появились в результате продолжительного взаимодействия разных восточнославянских диалектов, существовавших на великорусской территории, и церковнославянского языка, который возник как следствие адаптации первых христианских книг.

Восточнославянский, так же известный как древнерусский язык, в XIV-XV веках явился основой для формирования русского, украинского и белорусского языков, однако диалектические особенности, благодаря которым они столь сильно различаются, появились несколько раньше.
Церковнославянский язык с момента появления и до наших дней является языком, используемым в православных богослужениях. Долгое время именно церковнославянский язык использовался в качестве официального письменного языка и преобладал в разговорной речи.
Самым старым памятником литературного искусства, написанными на русском языке, являются Новгородский кодекс, его появление датируется началом XI века. Кроме него историки упоминают Остромирово евангелие, написанное на церковнославянском языке в 1056-1057 гг.
Современный русский язык, которым мы с вами пользуемся, также известный как литературный язык, появился в XVII-XVIII веках, после чего подвергся серьезному вмешательству в 1918 году, реформой из алфавита были удалены буквы “десятеричное и”, “фита” и “ять”, вместо которых появились, соответственно, буквы “и, “ф” и "е", кроме того было отменено использование твердого знака на концах слов. В приставках стало принято писать букву “с” перед глухими согласными, а перед гласными и звонкими согласными - “з”. Так же были приняты некоторые другие изменения, касавшиеся использования окончаний в разных падежных формах и замены ряда словоформ на более современные. Кстати, официальные изменения не коснулись использования ижицы, эта буква была малоупотребимой и до реформы, а со временем сама исчезла из алфавита.

Диалекты

В XV веке на европейской территории России утвердились две основных группы диалектов - южное и северное наречия, обладающие рядом отличительных особенностей, так, например, аканье характерно для южного наречия, а оканье для северного. Кроме того появился ряд среднерусских говоров, являвшихся по сути промежуточными между северным и южным и частично вобравших в себя их отличительные особенности.

Яркий представитель среднерусского говора - московский явился основой для появления литературного русского языка, в настоящее время являющегося классическим русским, литература и периодика на других диалектах не издаются.
Различия в диалектах никогда не были помехой для общения людей между собой, однако обязательное образование, появление печати и средств массовой информации и масштабная миграция населения во времена СССР, практически полностью вытеснили диалекты из употребления, поскольку на их место пришла стандартизированная русская речь. В настоящее время отголоски использования диалектов слышны в речи представителей старшего поколения, живущих преимущественно в сельской местности, но, благодаря распространению телевещания, их речь тоже постепенно выравнивается, приобретая очертания литературного языка.

Лексика

В современный русский язык многие слова пришли из церковнославянского. Кроме того, на лексику русского языка значительно повлияли те языки, с которыми он контактировал на протяжении длительного времени. Древнейший слой заимствований имеет восточногерманские корни, об этом свидетельствуют такие слова, как, например, верблюд, церковь или крест. Немногочисленные, но часто используемые слова были заимствованы из древних иранских языков, так называемой скифской лексики, например, рай или собака. Германское, чаще всего, скандинавское происхождение имеют некоторые русские имена, такие как, Ольга или Игорь.
Большой пласт в русской лексике занимают слова греческого и тюркского происхождения. Так, например, алмаз, туман и штаны пришли к нам из тюркского языка, а крокодил, скамья и свёкла - слова греческого происхождения, так же, в наше время ни для кого не секрет, что большинство имен, которые давали при крещении, тоже пришли к нам из Греции, причем имена эти были не только греческими, как, например, Екатерина или Федор, но и древнееврейского происхождения, такие как Илья или Мария.

В XVI—XVII основным источником появления новых лексических единиц в русском языке стал польский, благодаря которому в нашу речь попали такие слова латинского, германского и романского происхождения, как алгебра, танец и пудра и непосредственно польские слова, например банка и поединок.
Начиная с XVIII века основной поток слов идет к нам из нидерландского (апельсин, яхта), немецкого (галстук, цемент) и французского (пляж, дирижёр) языков.
Сегодня основной поток слов попадает к нам из английского языка, причем некоторые из них начали появляться уже в начале XIX века. Поток английских заимствований усилился в первой половине ХХ века и подарил русскому языку такие слова, как вокзал, коктейль и контейнер. Интересно узнать, что некоторые слова дважды попадали в русскую речь из английской, при этом вытесняя друг друга, примером такого слова является ланч (ранее - ленч), кроме того, современные английские заимствования постепенно замещают в русском языке более ранние заимствования из других, например английское слово “боулинг” своим появлением вытеснило из употребления старое немецкое слово “кегельбан”, а старый французский омар стал современным английским лобстером.
Нельзя не отметить так же влияние, других языков, хотя и в значительно меньшей степени, чем английского, на современное звучание русского языка. Военные термины (гусар, сабля) приходили к нам из венгерского, а музыкальные, финансовые и кулинарные (опера, сальдо и паста) из итальянского.
Впрочем, несмотря на обильный приток заимствованной лексики, русский язык развивался и самостоятельно, сумев подарить миру немало собственных слов, ставших интернационализмами. Примерами таких слов являются водка, погром, самовар, дача, мамонт, спутник, царь, матрешка, дача и степь.

Советы преподавателя:

Во-первых, читать на языке, и как можно больше! Во-вторых, слушать! Что нужно, чтобы начать говорить? Говорить! Это как учиться плавать: сколько бы вы ни упражняли плавательные движения на суше, учиться-то все равно придется в воде. И все равно сразу правильно не получится. Если вам преподают язык без разговорных ситуаций, без живого общения на этом языке, то это все равно что учить плавать без воды.
Что значит живое общение, живая ситуация? Живым общение становится тогда, когда язык в нем является средством для решения какой-либо жизненной задачи, когда язык не становится самоцелью (как, например, в заученном наизусть тексте или диалоге). Язык — не цель, язык — средство. Поняв это, вы поймете главное, что нужно для усвоения или языка.
Для достижения аутентичности языка я советую закрепить знания в той или иной  арабской стране, где вы хотели бы жить или иметь какое-нибудь дело!
Просто говорить на иностранном языке как можно больше. Это позволит привыкнуть к нему.
Не переводить слово за словом. Иностранный язык имеет свои особенности построения фразы.
Слушать иностранное телевидение, передачи, фильмы. Для детей младшего возраста ранние упражнения на прослушивания — это  лучший способ овладеть звуками, словами. Читать, писать как можно больше, чтобы фотографировать слова. Каждый ребенок должен найти наиболее эффективный метод, который позволит ему быстро учиться.
Работать регулярно - делать домашние задания и перечитывать предыдущие уроки.

Найдите англоговорящего/ую мужа/жену! Конечно, с этим могут возникнуть практические трудности, но сама стратегия беспроигрышная. А если серьезно... окружайте себя языком при любой возможности. Слушайте новости по телевидению, радио, речь в фильмах, аудио-книги (в частности, я рекомендую аудио-книгу, которую записал я: мне деньги не помешают). Вы учились говорить по-русски в процессе слушания, поэтому развивайте свой английский таким же образом! Это работает!

Тщательно подойдите к выбору педагога. Конечно, по-моему мнению, я самый лучший из них, но не все со мной согласятся! А если серьезно....со своим преподавателем важно наладить хорошие отношения. Лучший преподаватель – это не всегда педагог самой высокой квалификации (хотя этим тоже нельзя пренебрегать). Вам важно чувствовать себя комфортно с Вашим педагогом и не забывать, что ему также важно чувствовать себя с Вами. Кто идеально подходит одному студенту, может совсем не подойти другому. Ваш преподаватель - Ваш друг, и не менее важно, являетесь ли Вы другом Вашего преподавателя.
Но самое главное...наслаждайтесь процессом обучения. Если Вы не смеетесь с преподавателем хотя бы один раз за урок, значит, что-то не так!

Преимущества занятий с носителями языка перед групповыми языковыми курсами

Цена одного урока при индивидуальном обучении с носителем языка действительно выше, чем цена урока с русским репетитором или занятий в группе. Однако, эффективность уроков с носителем намного выше, что в итоге позволяет экономить ваши время и деньги.
Давайте рассмотрим внимательнее преимущества и недостатки, а также экономику разных способов обучения иностранному языку. На стандартном групповом уроке иностранного языка вы получаете: несколько минут для языковой практики, полчаса для упражнений по основам грамматики, а также, общение с людьми, которые, как и вы - еще только учат язык. Во время обучения педагог не может уделять все свое внимание только вам, ведь у него есть и другие ученики. Стоит помнить, что интенсивность Вашего обучения напрямую зависит именно от успеваемости всей группы, а не от ваших способностей. Вы всегда невольно будете ждать отстающих.
Оптимизировать занятия иностранным языком можно индивидуальными уроками с носителем языка, который составит индивидуальный план обучения и будет уделять внимание только вам. Уроки с носителем языка погружают вас в аутентичную современную языковую среду. На таких занятиях быстро ломается языковой барьер, появляется возможность выучить язык не по скучным пособиям, а с помощью коммуникативной методики, в процессе живого общения. Обучаясь с носителем языка можно быстро расширить словарный запас, освоить разговорные обороты, начать понимать сленг, идиомы, поговорки, шутки. После уроков с носителем языка, у вас будет правильное и красивое произношение.

Język rosyjski

Język rosyjski należy do grupy języków słowiańskich, będącej częścią indoeuropejskiej rodziny językowej. Jest językiem urzędowym Federacji Rosyjskiej. To najbardziej liczny język pod względem rozprzestrzenienia geograficznego i liczby nosicieli na terytorium Europy.

Język rosyjski jest językiem urzędowym również w Białorusi (wraz z językiem białoruskim), a także w Kazachstanie, Kirgizji, Osetii Południowej, Abchazji i Nadddniestrzańskiej Republice Mołdawskiej, gdzie obok innych języków urzędowych jest on również językiem oficjalnym.

W USA w stanie Nowy Jork język rosyjski jest jednym z ośmiu języków, w których są drukowane wszystkie oficjalne dokumenty wyborcze, a w Kalifornii w języku rosyjskim można zdawać egzamin na prawo jazdy.

Do 1991 r. językiem rosyjskim posługiwano się na terytorium byłego ZSRR, gdzie był on językiem urzędowym. Z tego względu dla wielu mieszkańców byłych republik radzieckich język rosyjski w dalszym ciągu jest językiem ojczystym.

W literaturze spotykane są inne nazwy dla określenia języka rosyjskiego, jak np. język wielkoruski, jednak są one używane przede wszystkim przez uczonych językoznawców i nie używa się ich we współczesnej mowie potocznej.

Obecny alfabet języka rosyjskiego składający się z 33 liter istnieje od 1918 r., a oficjalnie został zatwierdzony dopiero w 1942 r. Do tego czasu w alfabecie oficjalnie było 31 liter, gdyż litera „ё” odpowiadała również literze „е”, a litera „й” literze „и”.

Historia

Współczesne leksykalne i gramatyczne normy języka rosyjskiego powstały w rezultacie długotrwałego współdziałania różnych dialektów wschodniosłowiańskich istniejących na terytorium Wielkiej Rusi oraz języka cerkiewnosłowiańskiego, który powstał na skutek adaptacji pierwszych ksiąg chrześcijańskich.

Język wschodniosłowiański, znany również jako język staroruski, w XIV-XV w. był podstawą dla sformowania się języka rosyjskiego, ukraińskiego i białoruskiego, jednak właściwości dialektyczne, dzięki którym różnią się one między sobą, pojawiły się nieco wcześniej.

Język cerkiewnosłowiański od momentu pojawienia się aż do naszych dni jest językiem, w którym odprawiane są nabożeństwa prawosławne. Przez długi czas to właśnie język cerkiewnosłowiański był językiem oficjalnym i przeważał w mowie potocznej.

Najstarszym zabytkiem literatury napisanym w języku rosyjskim jest Kodeks Nowogrodzki, którego pojawienie się datowane jest na początek wieku XI. Oprócz niego historycy wspominają również Ewangeliarz Ostromira napisany w języku cerkiewnosłowiańskim w latach 1056-1057.

Współczesny język rosyjski, którym się posługujemy, znany również jako język literacki, pojawił się w XVII-XVIII w., a następnie uległ znacznym zmianom w 1918 r. , kiedy to reforma usunęła z alfabetu litery „i”, „ѳ”(fita) i „Ѣ” (jać), zamiast których pojawiły się odpowiednio litery „и”, „ф” i „е”. Oprócz tego odrzucono znak twardy na końcu wyrazów. W przedrostkach przyjęto pisownię litery „c” przed głuchymi spółgłoskami, a przed samogłoskami i spółgłoskami dźwięcznymi litery „з”. Przyjęto również inne zmiany dotyczące pisowni końcówek w różnych formach przypadków i zmianę wielu form słów na bardziej współczesne. Nawiasem mówiąc, oficjalne zmiany nie dotyczyły litery „ѵ” (iżyca). Była ona mało używana już do reformy i z czasem sama zniknęła z alfabetu.

Dialekty

W XV w. w europejskiej części Rosji umocniły się dwie grupy dialektów – narzecze północne i południowe, różniące się między sobą pod wieloma względami, np. charakterystyczne akanie jest typowe dla południowego narzecza, a okanie – dla północnego. Poza tym pojawiły się gwary środkoworosyjskie, które w istocie były przejściowymi między północnymi a południowymi i częściowo zawierały ich cechy charakterystyczne.

Wyraźnym przedstawicielem gwary środkoworosyjskiej była moskiewska gwara, która stała się podstawą do wykształcenia się rosyjskiego języka literackiego, który to obecnie jest klasycznym językiem rosyjskim. Literatura i periodyki nie są wydawane w żadnym innym dialekcie.

Różnice w dialektach nigdy nie stanowiły przeszkody w komunikowania się ludzi między sobą, jednak obowiązkowa edukacja, pojawienie się druku i środków masowego przekazu oraz liczebne migracje ludności w okresie istnienia ZSRR, praktycznie całkowicie wyparły z użycia dialekty, gdyż ich miejsce zajęła standaryzowana mowa rosyjska. Obecnie odgłosy dialektów można usłyszeć jedynie u osób starszego pokolenia, zamieszkujących przeważnie tereny wiejskie, ale dzięki rozpowszechnieniu telewizji ich mowa stopniowo się zmienia i przybiera kształt języka literackiego.

Leksyka

Wiele słów współczesnego języka rosyjskiego wywodzi się z języka cerkiewnosłowiańskiego. Oprócz niego, na leksykę języka rosyjskiego wpłynęły również te języki, z którymi miał on kontakt na przestrzeni wieków. Najstarsze zapożyczenia mają wschodnioniemieckie korzenie, o czym świadczą takie słowa, jak na przykład верблюд (wielbłąd), церковь (cerkiew) czy крест (krzyż). Nieliczną, ale często używaną grupę słów stanowią zapożyczenia ze starożytnych irańskich języków, czyli tzw. języka scytyjskiego. Są to na przykład: рай (raj) czy собака (pies). Niemieckie, a przede wszystkim skandynawskie pochodzenie mają niektóre rosyjskie imiona, na przykład Ольга (Olga) czy Игорь (Igor).

Znaczną część języka rosyjskiego stanowią słowa, mające greckie i tureckie pochodzenie. Z języka tureckiego wywodzą się na przykład słowa алмаз (diament), туман (mgła) i штаны (spodnie), a z języka greckiego: крокодил (krokodyl), скамья (ławka) i свёкла (burak). Poza tym, dla nikogo nie jest sekretem fakt, że większość imion nadawanych przy chrzcie wywodzi się również z Grecji, jednakże imiona te mają nie tylko greckie pochodzenie, jak na przykład Екатерина (Katarzyna) czy Федор (Fiodor), ale również starożydowskie, jak na przykład Илья (Ilja) czy Мария (Maria).

W XVI-XVII w. głównym źródłem pojawienia się nowych jednostek leksykalnych w języku rosyjskim został język polski, dzięki któremu w języku rosyjskim pojawiły się takie słowa z języka łacińskiego i romańskiego, jak na przykład алгебра (algebra), танец (taniec) i пудра (puder) oraz słowa polskiego pochodzenia, jak na przykład банка (słoik) i поединок (pojedynek).

Poczynając od XVIII wieku główny strumień słów ma pochodzenie niderlandzkie: апельсин (pomarańcza), яхта (jacht), niemieckie: галстук (krawat), цемент (cement) i francuskie: пляж (plaża), дирижёр (dyrygent).

Obecnie większość nowych słów ma pochodzenie angielskie, jednak niektóre z nich zaczęły się pojawiać już na początku XIX wieku. Strumień angielskich zapożyczeń umocnił się w pierwszej połowie XX wieku i podarował językowi rosyjskiemu takie słowa, jak na przykład вокзал (dworzec), коктейль (koktajl) i контейнер (kontener). Warto dodać, że niektóre słowa trafiały do języka rosyjskiego dwukrotnie, wypierając się nawzajem. Przykładem takiego zjawiska jest słowo lunch (obecnie ланч, wcześniej ленч). Poza tym, współczesne zapożyczenia z języka angielskiego coraz częściej zamieniają w języku rosyjskim zapożyczenia z innych języków, na przykład angielskie słowo боулинг (bowling) wyparło z użycia stare niemieckie słowo кегельбан (kręgielnia). Podobna sytuacja wygląda ze słowem homar, gdzie zapożyczone z angielskiego омар wyparło z użycia francuskie лобстер.

Nie sposób ominąć równie silnego, chociaż w mniejszym stopniu niż angielskiego, wpływu innych języków na brzmienie współczesnego języka rosyjskiego. Terminy wojskowe, np. гусар (huzar), сабля (szabla) mają pochodzenie węgierskie, a muzyczne, finansowe i kulinarne, np. опера (opera), сальдо (saldo) i паста (pasta) wywodzą się z języka włoskiego.

Jednakże, pomimo znacznej ilości zapożyczonej leksyki, język rosyjski rozwijał się również samodzielnie, dzięki czemu przekazał on światu wiele słów, będących obecnie internacjonalizmami. Do przykładów można zaliczyć водка (wódka), погром (pogrom), самовар (samowar), дача (dacza), мамонт (mamut), спутник (sputnik), царь (car), матрёшка (matrioszka) i степь (step).

Rady lektora

Po pierwsze należy czytać po rosyjsku najwięcej jak to możliwe! Po drugie – słuchać! Co jest potrzebne, aby zacząć mówić? Trzeba mówić! Z nauką języka obcego jest jak z nauką pływania: ile razy byś nie uczył się pływać na lądzie i tak będziesz musiał nauczyć się pływać w wodzie, a i tak od razu nie pójdzie Ci najlepiej. Tak samo jest z językiem: jeżeli ucząc się go nie masz możliwości zapoznania się z mową potoczną, nie posługujesz się tym językiem rozmawiając z lektorem, to tak jakbyś uczył się pływać bez wody. Żywy kontakt i żywa sytuacja są wtedy, gdy język staje się środkiem do rozwiązania jakiejś życiowej sytuacji, a nie kiedy jest on celem samym w sobie (jak na przykład w wyuczonym na pamięć tekście lub dialogu). Język nie jest celem, a środkiem. Gdy to zrozumiesz, zrozumiesz też to, co jest najważniejsze w przyswajaniu języka.

Rozmawiaj w języku obcym najwięcej jak to możliwe. Dzięki temu przyzwyczaisz się do tego języka.
Nie tłumacz słowo w słowo. Budowa zdania w języku obcym oparta jest na własnych zasadach.
Włączaj obcojęzyczną telewizję, audycje, filmy. Dla dzieci w wieku szkolnym ćwiczenia polegające na słuchaniu są najlepszym sposobem do opanowania dźwięków i słów.
Czytaj i pisz najwięcej jak to możliwe, żeby fotografować słowa. Każdy uczeń powinien znaleźć najbardziej efektywny sposób, który zapewni mu najszybszą naukę.
Pracuj regularnie – odrabiaj prace domowe i wracaj do poprzednich lekcji.
Znajdź rosyjskojęzycznego/-ą męża/żonę! Oczywiste jest, że mogą z tym wyniknąć pewne trudności, ale sama strategia jest bezkonkurencyjna. A jeśli na poważnie... to otaczaj siebie językiem przy każdej możliwości. Słuchaj wiadomości w telewizji, radiu, dialogów w filmach, audiobooków. Uczyłeś się mówić po polsku poprzez słuchanie, więc w taki sam sposób ucz się języka obcego. Ta metoda się sprawdza!

Starannie dobierz lektora. Powinieneś nawiązać z nim dobry kontakt. Najlepszym lektorem nie zawsze jest nauczyciel posiadający najwyższe kwalifikacje (chociaż tego nie należy zupełnie lekceważyć). Ważne jest, abyś czuł się komfortowo na zajęciach z lektorem i nie zapominał, że on również tak samo dobrze powinien czuć się z Tobą. Kto idealnie odpowiada jednemu uczniowi, może zupełnie nie podejść drugiemu. Twój lektor to Twój przyjaciel i tak samo ważne jest, abyś Ty był przyjacielem Twojego lektora.

I najważniejsze... delektuj się procesem uczenia się! Jeżeli w trakcie zajęć z lektorem nie uśmiechniesz się ani razu, oznacza to, że coś nie jest w porządku!

Przewaga zajęć indywidualnych z nosicielem języka

Rzeczywiście, cena jednej lekcji indywidualnej z nosicielem języka jest nieco wyższa, niż cena za zajęcia w grupie. Jednakże efektywność takich lekcji indywidualnych jest znacznie wyższa, co w rezultacie pozwala zaoszczędzić Twój czas i pieniądze.

Przypatrzmy się dokładniej zaletom i wadom oraz ekonomice różnych sposobów nauczania języka obcego. Na standardowych kursach językowych w grupie zazwyczaj parę minut przeznacza się na praktykę języka, pół godziny na ćwiczenia gramatyczne i rozmowę z osobami, które - tak jak Ty – dopiero co uczą się języka. Podczas zajęć lektor nie ma możliwości, aby poświęcić całą swoją uwagę tylko Tobie, gdyż ma innych uczniów. Należy pamiętać, że intensywność Twojego procesu uczenia się zależy wprost od wyników w nauce całej grupy, a nie tylko od Twoich możliwości. Zawsze mimowolnie będziesz czekał na pozostałych.

Dla optymalizacji zajęć w języku obcym możesz zapisać się na lekcje indywidualne z nosicielem języka, który ułoży przygotowany specjalnie dla Ciebie plan nauczania i całą swoją uwagę będzie poświęcał tylko Tobie. Indywidualne zajęcia z lektorem zanurzają Cię w autentyczne współczesne środowisko językowe. Na takich zajęciach szybko przełamiesz barierę językową i będziesz miał możliwość uczenia się języka nie przy pomocy nudnych podręczników, a przez metodę komunikacyjną, w procesie żywego kontaktu. Ucząc się z nosicielem języka szybko poszerzysz zasób słownictwa, przyswoisz potoczne zwroty, zaczniesz rozumieć slang, idiomy, powiedzenia, żarty. Dzięki zajęciom z nosicielem języka będziesz miał prawidłową i piękną wymowę.